یادداشت زهرا عباد

        #یادداشت_کتاب 
#الیور_تویست
الیور تویست پسر یتیمی است که هزار بلا سرش می‌آید و آخرش می‌فهمند ثروتمند است. این یک خطی داستانی است که تقریبا ماجرای بیشتر کتاب‌های نوشته شده چارلز دیکنز است، حالا در یکی، شخصیت می‌داند پولدار بوده در یکی نمی‌داند. در کل نمی‌دانم چرا با این مدل داستان‌ها زیاد کیف نمی‌کنم ولی چارلز دیکنز انگار جز پولدار شدن شخصیت، راه دیگری برای خوشبختی او نمی‌شناسد. حالا یا مثل آرزوهای بزرگ یک خیر به شخصیت کمک می‌کند پولدار شود، یا مثل داستان دو شهر شغلش آنقدر پردرآمد است که پولدار می‌شود یا مثل الیور تویست از اول بچه مایه‌دار بوده! شاید هم چون من کتاب کوتاه شده را خوانده‌ام به نظرم اینقدر ماجرا لوث شده بود. حتی این کتاب را برای توصیه به نوجوان یا کودک هم مناسب نمی‌بینم. اولا خشونتش برای کودک بالاست و این فانتزی را در ذهنش ایجاد می‌کند که آدم برای خوشبخت شدن باید پولدار باشد یا یک ارثی بهش برسد. برای نوجوان هم احتمالا اتفاقات خیلی مسخره و پیش پا افتاده است. شاید خواندن کتاب کامل، حس بهتری از داستان به مخاطب بدهد ولی با توجه به اینکه خودم نخوانده‌ام، نمی‌دانم چه مقدار مطالب خارج از چارچوب فرهنگی ما دارد و آیا کتاب کامل، برای نوجوان مناسب است یا نه.