یادداشت مجید اسطیری

        پنج ستاره را به جرئت و شرافت و عدالت آقای تودنهوفر دادم و گرنه باید یک ستاره بابت ترجمه شتابزده کتاب کم میکردم.
این مرد به گواهی خودش بخش اعظمی از تجربه کاری اش را صرف اثبات بی گناهی اسلام واقعی در برابر بیش از دویست سال تجاوزگری و جنایت غربی ها کرده است و حالا نمیتواند تحمل کند که داعش آبروی اسلام را ببرد
مخصوصا مقدمه کتاب در بیان خونریزی های وحشتناک سپاهیان مسیحیت در دوره های مختلف تاریخی بسیار خواندنی و تکان دهنده است.
در بخشی از کتاب میخوانیم:
 "یک جهادی آلمانی که برای گروه جندی الاقصی میجنگد و قبلا در داعش بوده در چت میگوید:

به هر حال آدم اول به خودش و بمبها فکر می‌کند میترسد من از مردن نمیترسم ترسم از این است که مجروح شوم و خوب معالجه نشوم یا یکی از دستانم را از دست بدهم یا هر اتفاق دیگری در این صورت دیگر نمی توانم بجنگم ترسم از این است"

 "برایم جالب است که تودنهوفر نسبتا قلدرانه و منتقدانه با داعشی ها حرف میزند در چت های اینترنتی اش . تصور من این بود که حتما حسابی پاچه خواری شان را کرده تا اجازه بدهند برود و ده روز در میان آنها باشد. واقعا جگر شیر داشته بعد از این حرف ها رفته بین این آدم ها"

 "https://www.instagram.com/p/BpmYFFSnE...

آقای #یورگن_تودنهوفر چنان که از اینستاگرامشان بر می آید این روزها تهران هستند و من حتی به مدد گوگل ترنسلیت پیامی به آلمانی برایشان فرستادم که کجا میشود زیارتشان کرد که کتاب ارزشمندشان را برایم امضا کنند.

جا به جا میبینیم ایشان در برابر آدمهای قلدر #داعش در شرایطی کاملا نابرابر محکم می ایستد و حرفش را آزادانه و بدون ترس میگوید."
در بخش دیگری میخوانیم:
"پیکارجوی آمریکایی از احتمال مواجهه مستقیم با آمریکا هیجان زده می شود. آرزو می کند که آمریکا نیروهای زمینی اش را بفرستد. نهایت آرزویش نبرد علیه آنهاست با خنده می‌گوید "موقع پایین آمدن از هلی‌کوپتر شان حتما تنبان شان را زرد می کنند " دوستش که در همین اثناء متوجه شده ایم لبنانی است با لبخند حرف او را تایید می کند "بخشی از تجهیزات شان را در اختیار داریم خیلی دوست داریم باقی "سلاح های شان را هم تصاحب کنیم"
نامه پایان کتاب به ابوبکر البغدادی هم بسیار خواندنی و متاثرکننده است
و همین طور عکس های انتهای کتاب. کودکان اسلحه به دست و مرد افسرده ای که به جرم همراه داشتن قرص های ضذافسردگی زندانی است

و اما ترجمه و ویرایش کتاب به طور مشهود از شتابزدگی رنج میبرد.
یک جا در گفتگو چند بار بین توریسم و تروریسم اشتباه صورت گرفته که کاملا مخاطب را گیج میکند