یادداشت جواد کریمی

        اگه آیدا نبود، صدای بوف کور و سگ‌های ولگردِ وق وق صاحاب، تنها همدم حاجی آقا تا خود سایه‌روشنِ سحر بود؛
اگه آیدا نبود، هیچ باغی توی آینه نبود که هوا رو تازه کنه؛
اگه آیدا نبود، ققنوس زیر خاکسترِ خیس شده از بارون دفن می‌شد؛
اگه آیدا نبود، خبری از شکوفه در مه نبود؛
اگه آیدا نبود، ابراهیم توی جهنمِ نبودن می‌سوخت؛ 
گلستان، معجزه‌ی حضور آیدا بود.
اگه آیدا نبود . . .

فرقِ بود و نبودِ آیدا، فرق صادق هدایت و احمد شاملوئه.
شاید اگه آیدای هدایت هم کنارش می‌موند، الان نامه‌های هدایت به آیدا رو می‌خوندیم . . .

شاملو ابراز علاقه نمی‌کنه، با آیدای خودش راز و نیاز می‌کنه 
و این فرق عاشقانه‌های شاملو با تمام عاشقانه‌هایی بود که قبل از اون خونده بودم.


و عشقت، 
پیروزی آدمیست
هنگامی که به جنگ تقدیر می‌شتابد...