یادداشت علیرضا شایق

        جلد اول کتاب شروع دشواری دارد اما به خوبی خواننده را با خود همراه می‌کند و نشان می‌دهد در گذشته برنده شدن جایزه نوبل ادبیات مثل امروز اینقدر سطحی و شاید سیاسی نبود. نویسنده به خوبی زوایای جامعه‌شناختی و روان‌شناختی اثر را با ساختار روایت و زبان ادبی مناسب پوشش می‌دهد و خواننده همراه با سیر روایت شاهد دیدگاه‌های غیرشعاری و چندلایه و البته غیرمستقیم‌نویسنده می‌شود ولی این دیدگاه‌ها چنان در ساختار رمان پوشانده شده‌اند که ملال‌آور نیست و حتی اگر خواننده با آنها موافق نباشد از آنها آزرده نمی‌شود. 
البته مترجم کتاب استا د الوالحسن چنان زبان روان و در عین حال فاخر و بی غلطی را در اثر نشان می‌دهد که گوئی اصلا روژه دوگار کتاب را به زبان پارسی نوشته است.
هنوز فرصت خواندن جلدهای بعدی را نیافته ام اما مشتاق خواندنشان هستم.