یادداشت narges nazari

        فکر کنم خیلی وقته که از خوندن آخرین کتابی که تا نور چشمام یاری کنن بخونمشون میگذشت تا به امروز...
واقعا دلم تنگ شده بود برای این حس و حال که یه کتاب رو جوری بخونم که نفهمم کی تموم شد... و با تموم شدنش غصم بگیره
یاماها به نویسندگی خانم حاجیان نژاد، داستان خیلی دلنشین و زیبایی داشت، قصه پسری که تنها داراییش واسه خالی کردن عواطف و احساساتش نوشتن نامه ای برای برادر گمشده اش بود... تنها مرهم دردش

اگر بخوام داستان کتاب رو با دوتا عبارت توصیف کنم، یکیش «بازی سرنوشت»، یکی هم «چقدر زود همه چی دیر میشه»

خوندن کتاب رو به شدت توصیه میکنم و به نظرم کسی از خوندنش پشیمون نمیشه