یادداشت

        «اغواگر ناصره....زیرا مصاحبت زنان را دوست داشتم و آنان دوستدار هم‌صحبتی ‌ام بودند، ما باهم بحث می‌کردیم. همین و بس. فقط بحث می‌کردیم. زنان، درست‌تر، صمیمانه‌تر، سخن می‌گویند: دهانشان به قلبشان نزدیک است. 
مادرم بانگ برمی‌داشت:
می‌خواهی به من بقبولانی که هیچ‌کاری باهم نمی‌کنید؟
چرا. از زندگی حرف می‌زنیم، و از گناه‌هایمان‌
آری، آری... زمانی که مردی با زنی از گناهانش سخن می‌گوید، معمولا برای افزودن یکی دیگر بر گناهانش است.»