یادداشت مریم علویان

        اولش خیال کردم با داستانی روبه‌رو خواهم‌شد درباره‌ی《گفت‌و‌گوی والدین و فرزند》که اشتباه می‌کردم.
داستان مونولوگی طولانی از زبان دخترکی است که می‌خواهد روی تخت پدر و مادرش، کنار مادر بخوابد و پدر (بی هیچ دلیلی که از متن یا تصاویر بربیاید) کنار آن دو نخوابد!
در تصاویر کتاب، شاهد ساده‌گیری مادر (حتی به ظاهر) و سکوت بی‌معنی پدر و درخودفرورفتنش هستیم. البته هیچ تمرکزی بر رفتارهای مادر و پدر نیست اما پیداست که مساله‌ی مهمی در رابطه‌ی آن دو باهم وجود دارد ولی انگار تکلیف نویسنده و تصویرگر با آن ماجرا روشن نشده و از سر عجله یا هرچیز دیگر، جوری بین گفته‌شدن و نشدن (که نمی‌شود عمدی را به آن نسبت داد) رها شده است.
مونولوگ دخترک، جوری پا در هوا می‌ماند که نمک کلی داستان را هم می‌گیرد.