یادداشت پرنیان صادقی

        حتی قوی‌ترین انسانها هم می‌شکنند،مهم نیست چقدر بزرگ باشی بلکه اینکه چطور با شکست ،تحقیر یا تغییر کنار می‌آیی،تو را تعریف میکند...
تمام نمایشنامه‌ها آموزنده و خواندنی بودند.در تراژدی آژاکس سوفوکل به زیبایی تضادی بین غرور و عقلانیت را به تصویر کشید...جایی که با خاکسپاری دشمن، اوجِ انسان‌گرایی بود....
در  الکترا دیدیم عدالت و انتقامی که بر اساس عقل و خرد نباشد تنها خشونتی‌ست به شکلی دیگر...در انتقام شاید حق با ما باشد اما آیا تنها راه همین است؟!...
و در نهایت پیامِ تراژدی فیلوکتتس وفاداری به اخلاق انسانی و نادیده نگرفتنِ رنجِ دیگران بود...
در نقد و تحلیل این آثار بسیار می‌توان گفت و شنید که دوستان حق مطلب را به زیبایی ادا کردند.پیشنهاد بنده نیز شنیدن پادکست "دراما" ست که خالی از لطف نخواهد بود.