یادداشت م. مهدی اسماعیلی

        نوشتن کتاب توسط یکی از نزدیک ترین افراد به شهید توقع رو بالا می بره.
حقیقتا از آقای بنی لوحی باید پرسید که چطور در خاطرات یک فرمانده سپاه(فرماندهی چند لشکر) خاطرات نظامی، نبوغ فرماندهی، اطلاعات نظامی و حتی سیاسی پیدا نمی شود؟ 
یعنی آقا مصطفی ردانی تمام عملیات ها را با توکل به خدا و توسل به حضرت زهرا (س) جلو میبردن؟ 
شناسایی نداشتن؟ 
کالک نمی کشیدن؟ 
برنامه ریزی نداشتن؟ 
چینش نیرو نداشتن؟ 
ظلمی که بعضی از نویسنده ها به شهدای ما کردن، شاید دشمن نکرده باشه.