یادداشت امیرعلی مینکی

        یه لحظه‌ی کوتاه قبل از خاموشی، جایی که امید مثل نورِ کم‌جونِ غروب، هنوز لج‌بازی می‌کنه؛ اوانز با نگاهی تلخ و مهربون، نشون می‌ده چطور آدم می‌تونه تو تاریکی بدرخشه؛ آخرین درخشش، نه برای نجات، برای اینکه فراموش نشه.