یادداشت sara

        لیندا ناکلین در این کتاب بررسی می‌کنه که چطور تکه‌تکه شدن بدن در هنر (مثلاً نمایش بدنِ ناقص، بریده‌شده، یا قطعه‌قطعه) به‌عنوان تمثیلی از مدرنیته مطرح شده.
وقتی مدرنیته اومد، دیگه بدنِ کامل، متعادل و کلاسیک (مثل بدن در هنر رنسانس) جذاب نبود. هنرمندان شروع کردن به تصویر کردن بدن‌هایی که تکه‌تکه شده‌بودن — چون این دقیقاً حسی بود که انسان مدرن تجربه می‌کرد.
در هنر مدرن، بدن کامل کلاسیک جای خودش رو به بدن تکه‌تکه‌شده داد.
این تغییر نشونه‌ای از تحول نگاه انسان به خودش و جهانشه؛ دیگه خبری از انسجام، اطمینان و شکوه نیست، بلکه با ترس، تردید، فروپاشی، جنگ، خشونت و بحران هویت روبه‌رو هستیم.
تکه‌تکه شدن بدن، استعاره‌ایه از تکه‌تکه شدن تجربه‌ی انسانی در مدرنیته.

ناکِلین فقط درباره‌ی بدن نمی‌نویسه؛ داره درباره‌ی تجربه‌ی انسان مدرن حرف می‌زنه — انسانی که پیوستگی‌اش با خودش، با بدنش، با طبیعت و با جامعه‌اش از هم گسیخته شده.
اون تکه‌تکه شدن رو نه فقط به‌صورت فیزیکی، بلکه به‌صورت روانی، اجتماعی و زیبایی‌شناختی هم بررسی می‌کنه.
کتاب ارزش خواندن رو داره و بنظرم خیلی جالب اومد