یادداشت عارفه دمیرچی

        باسمه تعالی
کتابی در قالب تلنگر؛ نه در قالب پاسخ.  اما یک چیز رو خوب متوجه شدم: اسرائیل کله‌گنده‌تر از چیزی بود که فکر می‌کردم.
تلاش برای حاکمیتی که حالا هستن؛ دویدن های هرتزل برای جوانه زدن دانه فکر کشور یهود و جمله‌ی مشهور «سرزمینی بی‌مردم برای مردمی بی‌سرزمین.»
نوشته‌ی منطقی نویسنده از هلوکاست شگفت‌زده‌م کرد و نشون داد که اسرائیل در پشت پرده برای حفظ خودش دست به دامن دشمن و تفکرش هم می‌شه اما همیشه سر جایگاه قربانی با همه دعوا داره.
روابط پیچیده اسرائیل با بریتانیا و فرانسه و آمریکا گفته شد که دیگه نتونستم انگشت اتهام رو فقط به یک طرف دراز کنم.
و در نهایت، بخش آخر کتاب که سیخ نشسته و با اخمی روی پیشونی، بخش کوچیکی از روایت ضدانسانی اسرائیل رو "حس کردم".
برداشتم از این کتاب؟ اگر سفت نچسبیم این‌ها برای بلعیدن ما با کسی تعارف ندارن.