یادداشت

        داستانی آرام ولی پرکشش و پر امید.
جمله طلایی کتاب به نظرم
هرچه افراد بیشتری آرزوها و رویاهایشان را به کدو تنبل میگفتند، عده ی بیشتری هم به آنجا می آمدند و کدو تنبل هم بزرگ تر می شد. انگار برای یک بار هم که شده، آن ها می توانستند در طول زندگی شان با چیزی حرف بزنند که بهشان گوش میداد.
کدویی که آرزوها را میشنوه و شايد حتی میتونه برآورده کنه البته با امید و تلاش.