یادداشت هانیه

                کتاب چند بخش داره:‌ آرتیکل‌های نوشته شده در جریده که بر اساس موضوع تفکیک شدن، کاریکاتورهای آخر بعضی از شماره‌ها و متنشون و چند تا سند مثل کارنامهٔ مدارس نسوان.

وای نمی‌دونم چطوری بگم چقدر بامزه و عجیب بود تجربهٔ خوندنش. زن‌هایی بودن که یک قرن و اندی پیش دغدغه‌شون چی بوده!

از نوجوونی یکی از سوال‌های کم‌اهمیت گوشهٔ ذهنم این بوده که حدودا صد یا دویست سال پیش محاوره بین مردم چه جوری بوده؟ منابع مکتوب لحن رسمی داشتن و فیلم‌هایی که از اون دوره ساخته شده برام قابل استناد نبودن. جالب‌ترین بخش کتاب برام کاریکاتورهای شکوفه بودن. واقعا از دیدن ذوق هنری زن‌های اون دوره اشک‌آلود شدم و خوندن متنشون برام بی‌نهایت جالب بود. 

ریویو نوشتن یادم رفته و دیگه بلد نیستم بگم چقدر دوستش داشتم. خدانگهدار.