یادداشت فرزانه عبداللهی

        بسم الله الرحمن الرحیم
کتاب جالبی بود و همه چیز را خیلی ساده و روان توضیح داده بود البته بیشتر به صورت محاوره. چیزی که باعث لذت هرچه بیشترم از این کتاب شد، خواندن این کتاب همراه با مامانم بود؛ یعنی زمانی که مامانم مشغول انجام کاری بود یا حتی در زمان استراحت، من کتاب رو با صدای بلند می‌خواندم و او با علاقه گوش می‌داد و گاهی بالعکس. این جوری بود که من و مامانم در یک سفر کوتاه چند روزه‌ی آرام و کم چالش به سوئد (استکهلم) و فرانسه (پاریس) با نویسنده همراه شدیم.
به نظرم در بیشتر موارد توصیفات به قدر کافی بود نه آن قدر کم که نامفهوم باشد و نه آن قدر زیاد که خسته کننده اما چیزی که  کمی عجیب بود تفاوت تعاریف نویسنده از پاریس در طول و در انتهای کتاب بود.