یادداشت پارسا اوحدی

        کتاب شامل دو داستان (آخرین گرگ و هرمان) از کراسناهورکای (نویسنده مجارستانی و همکارِ فیلمنامه نویس بلا تار در آثار متاخرش) است که با فاصله حدودا بیست سال از هم نوشته شده اند اما شباهت هایی به هم دارند.
آخرین گرگ: فیلسوفی که دیگر نمی خواهد و نمی تواند فکر کند به طور اتفاقی وارد ماجرایی می شود...
کراسناهورکای با آن قلم استثنایی خود، داستانی روان، سر راست، در جاهایی بانمک و طنز و البته فلسفی را روایت می کند. روایتی از جهان راکد و دایره وار یک فیلسوف که درگیر ماجراهای جذاب و پر فراز و نشیبی می شود که نمی داند با آنها چه کار کند. در نهایت هم آن همه بالا و پایین و تلاش و تکاپو به هیچ جا ختم نمی شود و به رسم همیشگی کارهای بلا تار و کراسناهورکای دایره بسته می شود و هیچ چیز تغییر نمی کند.
هرمان: داستان هرمان دو بار روایت می شود. در دو نسخه، با دو زاویه دید متفاوت. اولی از دید دانای کل مستقیم به ماجرای شکارچی می پردازد، و در روایت بعدی همان اتفاق ها را از دید گروهی روایت می کند که به شهر داستان آمده و درگیر ماجرای شکارچی شده اند.
هر دو روایت ماجرایی فلسفی، عجیب، جنایی و شاید حتی ترسناک را روایت می کنند از شکارچی ای که دچار بحران فلسفی شده و تصمیماتی می گیرد، تغییرات هولناکی را در شغلش ایجاد می کند، اما در آنها هم دچار شک و بحران می شود.
در کل هر دو داستان پیچش های داستانی بی نظیری دارند و مخاطب را به فکر کردن و اندیشیدن وا می دارند، که این ویژگی تمام آثار کراسناهورکای در ادبیات و رفیق و همکارش بلا تار در سینماست.