یادداشت

        آثار دیگه‌ی نویسنده رو خوندم و ازشون نسبتا راضی بودم اما لین یکی خیلی بی‌دقت نوشته شده، یه جوری که انگار که اولین اثر نویسنده است. به چند دلیل ناراضی بودم:
- یکی اینکه توی کتاب بارها و بارها یه سری از مطالب تکرار شده بود و واقعا آدم رو خسته می‌کرد. توی کتاب برای اینکه نشون بدیم یه مطلب به دفعات زیادی تکرار شده لازم نیست هر بار کامل بگیمش، بلکه فقط لازمه یه بار بیانش کنیم و دفعات بعدی در حد یک یا دو جمله یادآوری‌اش کنیم. مثلا دختر داستان بارها روند بدبخت شدنش و وضعیت زندگی‌اش رو، یا گله‌ای که به خاطر مرگ مادرش با وجود توسل‌های زیاد داره رو تکرار می‌کنه🤦‍♀️
- تصمیم‌های شخصیت زن اصلی داستان در اکثر موارد اصلا قابل درک نیست و خیلی با منطق من به عنوان یه خواننده فاصله داشت(البته این مورد خیلی سلیقه‌ایه)
- عشقی که توی داستان توصیف شده خیلی خیلی تخیلی هست و ارتباط برقرار کردن باهاش واقعا مشکله.
- کتاب می‌تونست بدون هیچ آسیبی به محتواش، توی ۲۵۰ صفحه جمع بشه اما بی‌جهت تا ۵۸۹ صفحه کش اومده و خیلی خسته کننده است.
- هیچ ربطی هم به وحدت شیعه و سنی نداشت. اینکه هر وقت پای اختلافات اومد وسط بخوایم سکوت کنیم و نادیده‌اشون بگیریم که نمیشه اتحاد.
در کل به نظرم برای اینکه بخواین یه رمان خوب بخونین، یا یه سری مطالب راجع به وحدت شیعه و سنی بخونین، بهتره سراغ گزینه‌های دیگه‌ای برین.