یادداشت محمد ابراهیم آبادی

        کتاب ذکر شده از جان دیویی فیلسوف، روانشناس و اصلاح‌گر اجتماعی آمریکایی است. این کتاب با توجه به نظام فکری نویسنده بررسی هنر از منظر پراگماتیستی است و سرآغازی بر زیبایی شناسی را رقم می‌زند. به گفته ی نویسنده هنر کیفیتی است که تجربه ای را فرامی گیرد. تجربه ی زیبایی شناختی تجربه ای تخیلی است چرا که هر تجربه ی آگاهانه ای ضرورتا به درجه ای از کیفیت تخیلی بهره مند است. اما تجربه ای که تحقق پیدا می کند تنها زمانی انسانی و آگاهانه است که آنچه اکنون داده شده با معناها و ارزش‌هایی که غایب است و به طور تخیلی حضور دارند گسترش پیدا کند. دیویی معتقد است هنر و زندگی جدا از هم نیستند، پس هنر و هرگونه تجربه ی زیبایی شناسی را باید در زندگی دنبال کرد. بعد از خواندن این کتاب به جرات می‌گویم که این اثر یکی از برجسته ترین آثاری است که در مورد ساختار رسمی همه هنرها مانند معماری، مجسمه سازی، نقاشی، موسیقی و ادبیات نوشته شده و شناخته می‌شود.