یادداشت کوثر فیروزآبادی

                

نویسنده را زنده میخواهم لطفاً😐👌
تا یک بار قشنگ بنشینم ببینم اصلا قبل از نوشتن کتابش با یک نوجوان حرف زده؟که بفهمد چگونه موجودیست؟
گذرم در یک دوره کتابخوانی به این افتاد و در تمام مدتی که می خواندمش همزمان که افسوس زمان از دست رفته ام را می خوردم دنبال یک دیوار می گشتم که کله مبارک را با کوبیدن بهش آرام کنم.
این هم مشکلش همان مشکل قلب های نارنجی‌ست....دید ناقص از نوجوان.این سارایی که من می دیدم بچه پنج ساله بود.واقعا پنج ساله.آخر کدام دختری ست که آن همه مدت از سکته مغزی مادرش(دقیق یادم نیست چه بلایی سر مادرش آمده بود)گذشته باشد و او حتی نداند مادرش حدودی در چه وضعیتی است؟!پدرش آدم حسابش نمی کرد قبول،خودش نمی توانست فکر کند؟یک حدودی بفهمد؟دوازده سالگی اش را با ده یازده سالگی خودم و دختر عمه و دختر خاله ام مقایسه می کردم و به این حالت می رسیدم که:نویسنده رو درک نمیکنم؟!
همان انتقادی که به عمده کتاب های نوجوان وارد است...