یادداشت فاطمه دادالهی

        اولین داستانی که از تولستوی خواندم…
رمان کوتاهی که در آن نظاره گر مسیر رشد یک انسان هستیم 
در نگاه اول ، داستان دغدغه ای کهنه مربوط به قرن نوزده و عصر حکومت کلیسا ها به نظر میرسد
اما وقتی درون قصه وارد میشویم تولستوی را می بینیم که ما را در همین عصر حاضر به چالش می کشد
مدل دین داری و نزدیک شدنمان به خدا و روش زندگی مان را
آیا راهی که ما انتخاب کرده ایم  ما را به جایی که باید می رساند و عشق و احساسمان را در برمیگیرد یا انتهایی جز حسرت و یاس و  ناامیدی ندارد؟!