یادداشت صاد

        سن‌م که کمتر بود یه خاطرخواه سفت داشتم که کتاب‌های سلین‌رو بهم هدیه داد. نخوندم و نشد که بخونم تا همین دوسال پیش که شب از دندون‌درد خوابم نمی‌برد و زبان آشفته‌ی سلین تنها چیزی بود که میشد باهاش ارتباط برقرار کنم. کوبنده و جدا افتاده از هم. به قول خون سیمونه و lilac wineش، like my life. دروغ چرا. دسته دلقک‌هارو توصیه نمی‌کنم و نکردم ولی برای من از اون کتاب‌هایی شد که مثل کتاب مقدس گاهی پناه می‌برم و چیزی ازش برای روزم بیرون می‌کشم.