یادداشت محمد ابراهیم آبادی

        کتاب پیش رو به زندگی سحر انگیز فریدا کالو نقاش مکزیکی می‌پردازد. در بخش‌های مختلف کتاب به رابطه پیچیده و غیر عادی او با همسرش دیگو ریورا از نقاشان نامی جهان، گرایشات سیاسی‌، نقاشی‌ها و دوره‌های مختلف کاریش، نمایشگاه‌ها، حامیان مالی، بیماری و رنج‌هایش پرداخته شده است. پرداختی بسیار روان و خواندنی که ما را به شخصیت و جهانی‌بینی این نقاش بزرگ نزدیک می‌کند.
توصیفات کتاب از حوادث و اتفاقات زندگی فریدا بسیار جزئی است. شبیه به رمانی که با توصیفات دقیقش خواننده را به وجد می‌آورد. بخش‌هایی از کتاب نقل قول‌هایی از فریدا، دوستان، نقاشان و دیگر آشنایانش است که از جذابیت‌های دیگر کتاب است. 
نخستین نمایشگاه فریدا یک سال قبل از مرگش در مکزیک برپا شد. نمایشگاهی که بیشتر از پرتره‌هایی که از خودش کشیده بود تشکیل می‌شد.
به نظر می‌آید نخستین سلف‌پرتره فریدا هدیه‌ای است که برای معشوقش آلخاندرو کشیده است. این پرتره مانند بسیاری دیگر از آثارش نمادی بود که امید داشت که از طریق آن به محبوب بپیوندد. در نامه‌های متعددی که در بخش دوم کتاب آمده متوجه پس زدن‌های مکرر آلخاندرو می‌شویم. از دلایل این رفتارش نسبت هرزگی است که به فریدا می‌دهد. این پرتره آنها را بار دیگر به هم نزدیک می‌کند اما در نهایت از هم جدا می‌شوند. با وجود اینکه فریدا در نامه‌ای ذکر می‌کند که هرگز کسی جای آلخاندرو را برایش نخواهد گرفت چند ماه بعد با دیگو ریورا وارد رابطه‌ای جدید می‌شود.
کتاب را به علاقه‌مندان این نقاش مهم تاریخ هنر پیشنهاد می‌کنم.