یادداشت نعیمک

        مشت‌زن در دسته کتاب‌هایی قرار می‌گیرد که معمولاً دوست‌شان ندارم. کتاب‌هایی که مشغول پند دادن هستند و می‌خواهند چیزی ارزشمند را به فکر بچه بیندازند و خب، بی‌شک به وادی شعار هم می‌روند. به طور کلی این کتاب هم چنین است و خب، برای یک کودک البته که می‌تواند جذاب باشد. اینکه یادت باشد مشتت را کجا فرود بیاوری حتی برای خود من جذاب است اما...
اما شیوۀ حکایت کتاب مدرن‌تر از حکایات سنتی است و این کمک می‌کند با قصه همراه بشویم و مهم‌تر همراهی تصاویر که یک شادابی و البته درهم‌برهمی باحالی (از نظر من) دارند. از کتاب‌هایی که تصویر واقعاً به قصه کمک کرده و اگر تصویر دیگری با قصه همراه می‌شد تجربۀ ما هم متفاوت می‌شد.