یادداشت مصطفا جواهری

        { اسمش فرار است. از دل آتش کندن و رفتن به جای امن، گیریم بهشت، اسمش فرار است. برای چی از اینجا که مال من است، مال خود خودم است فرار کنم؟ }

بعد از مدت‌ها یک داستان فارسی درست خواندم. و البته ارادتم به نویسنده بیشتر شد.
ورود لهستانی‌ها به ایران در دورهٔ حضور متفقین در ایران، همیشه یک سوژهٔ جذاب برای نوشتن بوده و هست. اما در بین نمونه‌هایی که خوانده‌ام اغلب تکراری و بی‌چیز بودند. «تو به اصفهان  بازخواهی گشت» رمانی است که نانِ پلات دقیق و بی‌نقصش را می‌خورد که این از چیره بودن نویسنده به داستان و تاریخ حکایت دارد.
اگر ریتم کند بعضی از فصل‌ها را نادیده بگیریم با یک کتاب روان و ارزشمند مواجهیم. داستانی که پتانسیل سینمایی شدن دارد.