یادداشت مریم علویان
1403/10/25
داستان، چگونگی رنج‌های بزرگ‌سالی را به نمایش گذاشته بود. در بزرگ‌سالی خبری از فرصت‌های قابل جبران همیشگی نیست و عدالت هم واژه‌ای است که هرکس به روش خودش آن را اجرا می‌کند؛ چه قانون، چه خاله کارن و چه مادر.
تنهایی را می‌شود در نورهای مختلف، در جاهای مختلف و با شرایط مختلفی تجربه کرد که هرکدام یک تجربه‌ی منحصر به فرد است. تنهایی در "یک دقیقه بعد از نیمه‌شب" هم برای هرکدام از شخصیت‌ها یک هیولای متفاوت است و عاقبت به هر دست و پنجه نرم کردنی می‌شود با آن کنار آمد. این کنار آمدن، نقطه‌ی روشن بسیار کوچک این داستان واقع‌گراست.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.