یادداشت آرزو حسام

        برف و سمفونی ابری رو خونده بودم و با انتظار بالا رفتم سراغ این کتاب اما اون‌قدر که باید بهم نچسبید. تقریبا همه‌ی داستان‌های این مجموعه درست مثل قبلی تم و فضای یکسانی داشتن و دلهره‌آور محسوب می‌شدن یا حداقل قرار بود که این‌طور باشه. فقط داستان اول رو دوست داشتم و چهار داستان بعدی ناامیدکننده بودن، اما هم‌چنان معتقدم پیمان اسماعیلی نویسنده‌ی خوبیه و حتما باقی آثارش رو هم خواهم خوند.
      

0

(0/1000)

نظرات

تاکنون نظری ثبت نشده است.