یادداشت پرسفونه‌ی یک هادس خیالی

        هر چیزی که بدست میاریم بهایی داره که باید بپردازیم؛
این دقیقا بزرگ ترین چیزی بود که از این کتاب یاد گرفتم، فرقی نمیکنه اون چیز به سوزانی عشق یا به تاریکی قدرت باشه به هر حال باید بهاشو‌ بپردازیم.

این جلد به مراتب خیل بهتر از جلد قبلی بود و البته طولانی تر و پر جزئیات تر ولی هیچ وقت نمیگم این همه طولانی شدن نیاز نبود یا اشکال کتاب بود؛
پایان بندی فوق العاده دقیقا اون چیزی بود که چشممو روی تماااااام اشکالات بست و این احساسات شدید بعد از تموم کردنش جلوی به یاد آوردن کوچیک ترین اشکالی از این کتاب گرفت.

حقیقتا با این که زیدن و وایولت اونقدر سنی ندارن ولی از بیشتر عاشقای کتابا عاقل تر و بالغ تر رفتار میکنن و نقطه‌ی قوت این کتاب دقیقا خود خود زیدن رایورسانه.

و علاوه بر کتاب رشد و پیشرفت شخصیت ها در جهات خوب واقعا برام قابل تقدیره، خصوصااااا شخص زیدن رایورسان.

واقعا خوشحالم به این مجموعه یک فرصت مجدد دادم و متاسفم که رابطه‌ی زیدن و وایولت رو در جلد قبلی اون شکلی قضاوت کردم.

پایان بندی عجیبی که نویسنده برای این کتاب نوشت با یک نخ کوچیک از امید که داد دستمون باعث میشه احتمالا هر کسی بعد از خوندنش دلش بخواد جلد بعدیو‌ بخونه، و با توجه به این که هر چیزی بهایی داره نمیدونم بهای نا امید نشدن این امید چی میتونه باشه؟