یادداشت Amin mousavi

        من، پیش از تو رمانیه که با ظاهری عاشقانه وارد می‌شه اما در باطن، وارد یک میدان سنگین از پرسش‌های اخلاقی و هویتی می‌شه. این کتاب درباره‌ی دو آدم از دو جهان متفاوت نیست — درباره‌ی انتخاب، مسئولیت و مرز بین همدلی و تصمیم‌گیری‌ست.

لوئیزا، با صداقت ساده و گاهی دست‌وپاچلفتی‌ش، نماینده‌ی نوعی عشقِ عملی و پرطاقتِ؛ کسی که باور داره حضور، تغییر میاره. ویل اما، با همه‌ی تلخی‌ها و شکایت‌هایش، پرسش‌هایی رو پیش می‌کشه که راحت نمی‌شه جوابشون داد: چه‌قدر حق یک آدمه که درباره‌ی بدن و سرنوشت خودش تصمیم نهایی رو بگیره؟ تا چه حد همدلی باید مرز داشته باشه؟

آنچه این کتاب رو برای من جذاب کرد، نه فقط تراژدی یا رومنسش بود، بلکه چالشِ فکری‌ای بود که وسط قصه قرار داده. نویسنده طوری رابطه رو تصویر می‌کنه که هم می‌تونی با لوئیزا همدردی کنی و هم با ویل — و این تضاد، کتاب رو از سطح رمانِ عاشقانه‌ی معمول بیرون می‌کشه.

در عین حال، کتاب گاهی احساساتی می‌شه؛ لحظاتی که می‌خوان قلبتو مجبور به گریه کنن .

برای من، من، پیش از تو بیشتر از یک داستانِ عاشقانه بود؛ یک دعوت به فکر کردن درباره‌ی آزادی، کرامت انسانی، و تعادل میان دل و عقل. کتابی که بعد از بستن صفحه‌ها، نه فقط اشک برات به‌جا می‌ذاره، بلکه سوال‌هایی رو که شاید قبلاً بهشون فکر نکرده بودی، توی ذهنت می‌ذاره.