یادداشت محمد مهدی

هیچ کس نامه نمی نویسد
        باسمه
🔰 اولین تجربه‌ها معمولاً بیش از بقیه به یاد می‌مونن. برای منم این کتاب، اولین تجربه از ادبیات شرق آسیا بود.
🔰 اوایل خیلی چنگی به دل نمی‌زد؛ ولی هرچقدر جلو رفت، بهتر و بهتر شد تا اینکه پرده آخر ماجرا واقعاً به اوج خودش رسید. مناسبات انسانی چیزی بود که در جای جای قصه موج می‌زد. گرچه تفاوت‌های بارز فرهنگی داریم؛ ولی این وجه مشترک روابط انسانی همه جا باعث همدلی با روند می‌شد. 👌
🔰 شباهت‌ها هم البته سر جای خودش! اون جایی که نظر والدین جی‌هون در مورد مزایای کار دولتی رو خوندم، خنده‌ام گرفت واقعاً. 😂
🔰 آشنایی با روزمره اشخاص متفاوت در کشوری دیگه، فرهنگ جامعه و حتی مناسبات اقتصادی! واقعاً انتظار نداشتم با این موارد در این رمان آشنایی پیدا کنم (مختصر بودنش طبیعت کار هست و طبعاً انتظاری هم نیست!).
🔰 اصلاً فکر نمی‌کردم در لحظاتی که از پایان کتاب گذشته، اینقدر دلتنگش بشم...
🔰 دوستش داشتم و اگه خواستین مطالعه سبکی داشته باشین، پیشنهاد می‌کنم یه نگاهی بهش بندازین...

      
1

12

(0/1000)

نظرات

تاکنون نظری ثبت نشده است.