یادداشت سهیل خرسند

        اداره‌ی پست، نخستین اثر چارلز بوکوفسکی‌ و همچنین نخستین کتابی‌ست که از او خواندم. من شناختی از بوکوفسکی ندارم، اما اگر بخواهم پس از این کتاب در وصف او و قلمش چیزی بنویسم، می‌گویم:
بوکوفسکی نویسنده‌ای‌ست که کله‌خرابی، شهوت‌رانی، ولگردی، زوال شخصیت و فرومایگی را بسیار خوب می‌شناسد.

بخوانید چیناسکی و بدانید بوکوفسکی.
شخصیت اصلی داستان، چیناسکی نام دارد، اما آن شخصیت خود واقعی بوکوفسکی است. البته نه فقط نام، بلکه وقایعی که به شکل داستان درآمده، وقایع‌نگاری نویسنده از زندگی روزمره‌ی او می‌باشد. بوکوفسکی از سال ۱۹۵۲ در اداره‌ی پست به عنوان نامه‌رسان با یک گاری مشغول رساندن نامه‌ها شد. او پس از نزدیک به سه سال، در سال ۱۹۵۵ به بیماری زخم معده مبتلا شد و از کارش استعفا داد. پس از استعفا برای تامین مخارج زندگی به قمار و شرطبندی روی آورد و مدتی بعد نیز سعی کرد به شغل محبوب خود بازگردد و اینبار نه به عنوان نامه‌رسان بلکه شغلی دیگر در اداره‌ی پست گرفت و مشغول به کار شد و نهایتا در سال ۱۹۶۹ برای همیشه از این شغل دل کند و استعفای نهایی خود را تقدیم دولت نمود.

جویس همان باربارا(همسر نخست بوکوفسکی) است.
در کتاب به شکلی که می‌خوانیم چیناسکی با زنی ثروتمند به نام جویس ازدواج می‌کند که مبتلا به نیمفومنیاست.
نیمفومنیا یک بیماری جنسی‌ست که در آن زن به شکل افراطی نیاز مداوم به برقراری رابطه‌ی جنسی دارد و سال‌ها قبل فیلم خوبی به نام «نیمفومنیاک» در این رابطه تماشا کرده بودم. بخش‌هایی که در باب رابطه‌ی این دو در کتاب آمده بود  جذاب‌ترین بخش این کتاب بود.

قلم بوکوفسکی لخت و عریان است.
برای من که مصاحبه‌ ناباکف در باب مخلوقش لولیتا را خوانده بودم، محتوای این کتاب عجیب بود! ناباکف در لولیتا به صحنه‌های جنسی ورود نکرد و می‌گفت در صورتی که داستانش آلوده به صحنه‌های جنسی می‌شد در ایالات متحده مجوز چاپ نمی‌گرفت، اما حالا می‌بینم کتاب بوکوفسکی مجوز گرفت!

اداره‌ی پست، آن‌چنان را آن‌چنان‌تر نمی‌کند.
اثر خاصی نبود و البته انتظاری هم از آن نداشتم. معمولا به عنوان آغاز خوانش یک نویسنده به سراغ بهترین اثر او می‌روم اما از بوکوفسکی داده‌ای در اختیار نداشتم و این شد که به سراغ اولین اثر او رفتم، و در این اثر به جای نبوغ و خلاقیت، تنها آلت برافروخته‌‌ی نویسنده را دیدم! 

حرف آخر
با توجه به محتوای کتاب و شناختی که از سانسور‌چی در ایران دارم، توصیه می‌کنم اگر جایی ترجمه‌ای از این کتاب دیدید، از خریداری آن خودداری کنند.