یادداشت فاطمه میرزاده

        روند داستان به طرز وحشتناکی کند و پر از جزئیات بی‌فایده پیش رفت اما تقریبا از صفحه 100 به بعد بهتر شد..
از اون دسته کتاب هایی بود که با خوندنش تپش قلب میگرفتم و به همه کس و همه چیز مشکوک میشدم و سعی می‌کردم خودمو قانع کمم که این فقط یه کتابه..
نویسنده تونست همه چیز رو خوب توصیف کنه به طوری که آدم احساس کنه یه صحنه واقعیه و حتی خودشم توی اونجا حضور داره، کتاب خویه توصیه میکنم بخونیدش..
(البته اگه از داستان های ترسناک خوشتون میاد)