یادداشت علی عبداله‌زاده

        📚 کتاب: الفت‌نامه
👤 نویسنده: ملامحسن فیض کاشانی
💠 به تصحیحِ: حمیدررضا میررکنی
«هیچ لذّت چون لقای دوستان همدم و یاران ثابت قدم نیابند؛ و هیچ علم صعب‌تر از مفارقت ایشان نه؛ و مطالب عظام و مقاصد صعب‌المرام به موافقت اخوان سهل و آسان گردد و امور سهل و آسان به یاری اصحاب و مخالفت طلاب صعب و دشوار شود.» صفحهٔ ۵۰

🔰 چند سطری به سبک متون کهن در شرح کتاب شریف «الفت‌نامه»
هر آنچه هست را بهر غایتی وجود بخشیدند؛ و جمع و اجتماع نیز، لایستثنا مِن هذا. لکن مراتبِ همسویی آن با غایت، تعیّن‌بخش مرتبۀ کمال آن است و لذا هرچه مقدار مؤانست با غایت، فزون گردد، کمال آن نیز اعلی درجَتی خواهد یافت؛ و فی‌الجمله می‌توان غایت جمع را در محبّتی دائر مدار توحّد الهی دانست. 
و حتّی مرتبَت و موقعیّت این محبّت چنان عالی و پرشمولیّت است که از آن به عنوان مبدأ، روش و غایت مرافقت می‌توان یاد کرد؛ و لهذا، در این مکتوبه، اشاراتی به مراتب مختلفی از رفق و اخوّت شده و در آن از منقولات مقدّس نیز بهره‌ای زیاده برده شده است.