یادداشت زهرا عباد

        #یادداشت_کتاب
#دزیره
#عشق_کتاب
امروز کتاب دزیره را تمام کردم و کتاب "عشق کتاب" را شروع کردم. در عشق کتاب صفحه‌ای است که دختر کتابی را درون کیفش می‌گذارد. همسرش می‌پرسد مگر این را تمام نکردی؟ دختر می‌گوید چرا، ولی نمی‌توانم به این راحتی از آن عبور کنم.

دزیره برای من همین شکلی است. تمام شده ولی من هنوز در فکرش هستم. کتابی که قبلا به اسم عاشقانه می‌شناختم ولی بعد از خواندنش فهمیدم خیلی بیشتر از عاشقانه بودن، یک کتاب تاریخی است. کتابی که در رمانی جذاب، لطیف و روان، تاریخ پرخون و خشن فرانسه، از شروع دوران جمهوری تا پایان زندگی ناپلئون را روایت می‌کند.

زبان داستان اول شخص است. در حقیقت ما در حال خواندن خاطرات نوشته شده دزیره در دفتر خاطراتش هستیم. اما اینقدر همه چیز متناسب و به جا است که اصلا ملال و خستگی از خواندن آن به مخاطب دست نمی‌دهد.

نکته خاص و قابل ذکر این است که برخلاف چیزی که همیشه درباره کتاب می‌گویند، دزیره معشوقه ناپلئون نبوده بلکه اولین عشقش بوده که مدتی با هم نامزد می‌شوند اما اتفاقات و سرنوشت دزیره را به جای ملکه فرانسه، ملکه سوئد می‌کند! درواقع کلمه معشوقه در آن دوران معنای خوبی نداشته و استفاده از آن برای دزیره، بی‌احترامی به اوست. 

چقدر فوق‌العاده بود اگر همه تاریخ دنیا را اینگونه جذاب و زیبا برای انسان روایت می‌کردند.

عاشقانه کتاب بسیار تمیز است و از حد چند بوسه، بدون شرح جزئیات، تجاوز نمی‌کند. به همین دلیل خواندن آن برای نوجوانان هم بدون اشکال است. خواندن این کتاب باعث شد همچنان بر اعتقادم محکم شوم که عاشقانه‌های کلاسیک خیلی خیلی تمیزتر از عاشقانه‌های امروزی، حتی ایرانی است!

https://eitaa.com/macktubat