یادداشت مجتبی شاهسون

        
شکار و تاریکی، داستانی معمایی، هیجان انگیز، جنایی و پلیسی است که توسط ادو گاوا رانپو نوشته شده است. هیرائی تارو، نام اصلی این نویسنده ژاپنی در قرن بیستم می‌باشد که بنیانگذار رمان و داستان پلیسی در ادبیات ژاپن است. او علاقه و ارادت خاصی به قلم و سبک نوشتاری ادگار آلن پو ، که در سبک پلیسی داستان نویسی می‌کند، دارد. به همین دلیل است که نام مستعار خود را با الهام از نام ادگار آلن پو، ادو گاوا رانپو گذاشته است و کتاب های خود را با این نام به چاپ می‌رساند.
رمان کوتاه شکار و تاریکی، یکی از جذاب ترین داستان های معمایی و پلیسی ادو گاوا رانپو می‌باشد. در ابتدای این کتاب، مشخص می‌شود که در ادبیات پلیسی و معمایی یا بهتر است بگوییم در ادبیات جنایی ژاپن دو دسته نویسنده را می توان دید که یکی طرفدار مجرم و دیگری طرفدار اعمال قانون بر مجرم است! داستان این رمان کوتاه، با تقابل دو نویسنده داستان های جنایی ژاپنی که هرکدام تعلق به یکی از این پارادایم ها دارد، پیوند می‌خورد. به نظر می‌رسد که راوی این داستان، خود ادو گاوا رانپو می‌باشد که نویسنده رمان ها و داستان های جنایی یا پلیسی است. داستان از آشنایی این نویسنده‌ی راوی با یک زن بسیار زیبا و متاهل در یک نمایشگاه نقاشی آغاز می‌شود. نویسنده پس از آن که محسور زیبایی این زن جوان و زیبا می‌شود، نامه نگاری را با او آغاز می‌کند و سپس زن از او می‌خواهد که با او ملاقات کند تا در حل یک مشکل او را یاری رساند.
در جریان این ملاقات مشخص می‌شود که زن رابطه اش را با مردی در جوانی، از شوهرش پنهان کرده است و حالا آن مرد پس از چندسال سکوت به زن نامه می دهد و او را می ترساند. این مرد خود را شوندی اوئه معرفی کرده است که نام مستعار داستان های جنایی معروفی است که نویسنده اش همیشه از دیدگان مخفی شده است. تقابل این دو نویسنده از اینجا آغاز می‌گردد. هر دو در عشق این زن مسحور کننده و عجیب افتاده اند، منتها در یک نقطه عشق است و در نقطه ای دیگر کینه ناشی از رابطه ای قدیمی که بی سرانجام مانده.
داستان به شکلی پیش می‌رود که ترس و هیجان در لابلای صفحات کتاب احساس می‌شود. راوی داستان سعی می‌کند این معما را در طول داستان حل کند و در نهایت، با نزدیک شدن به انتهای داستان، هم راوی و هم خواننده داستان تصور میکنند که بالاخره معما را حل کرده اند اما تنها در دو صفحه پایانی کتاب، معما دوباره پیچیده می‌شود و مخاطب را درست یک گام پیش از حل آن، رها می کند.