یادداشت رعنا حشمتی
1400/11/7
4.0
3
کتاب قشنگ و واقعا روانیه. ترجمه خوبی داره و ول کردنش خیلی سخته. من که یک نفس از اول تا آخر خوندمش.
اما...
اما گرچه اولش به خوبی اوضاع و غم رو توصیف می‌کنه و دید واقعی‌ای از اندوه و افسردگی به ما میده، اما آخرش انگار فقط برای خوشحال کردن بچه‌ها نوشته شده. وگرنه کدوم بابای افسرده‌ای که سال‌هاست حالش بده، با دیدن موشک کاغذی رنگی حالش خوب میشه یا تعمیرگاهش رو پر از عکس‌های بچه‌ایش می‌کنه که هیچ وقت باهاش حرف نمی‌زنه؟
من کتاب رو دوست داشتم. اما، دیدن چندین نمونه نزدیک، از کسایی که به زندگی برنمی‌گردن و غصه غرقشون کرده، لذت باور کردن کتاب رو ازم گرفته.
در نهایت، ممنونم از پرستو.
0
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.