یادداشت پیمان قیصری

        پیرمردی در اتاقی لب تخت نشسته که تمام وسایلش برچسب هایی حاوی اسم اون وسیله رو دارن مثلا روی صندلی نوشته صندلی و حتی روی دیوار نوشته شده دیوار. به نظر میاد که پیرمرد فراموشی داره (حالا به هر دلیل) چیزی از گذشته و اینکه کی هست یادش نیست. حتی نمیدونه چرا اونجاست. در اتاق یک میز تحریر و یک سری عکس و نوشته هم وجود داره که داستان ما تشکیل میشه از رفت و آمد و صحبت افرادی با این پیرمرد و دیدن عکسها و خوندن نوشته ها توسط اون. ایده ی داستان خیلی جذابه حتی اون ابهام و گنگی داستان و اینکه تا انتها نمیتونی حدس بزنی ته داستان چیه باعث کشش داستان شده. یه جاهایی رو میشد بیشتر شرح و بسط داد به نظرم ولی خب نظر نویستنده مثل من نبوده :))) آخر داستان رو کمتر از بقیه ی داستان دوست داشتم