یادداشت پیمان قیصری

        خداحافظ تسوگومی رو دوست داشتم. کتابی که اصلا سیر داستانی پر کششی نداره و حتی میشه گفت داستان خاصی هم نداره. کتاب تشکیل شده از چند فصل که هر کدوم در مورد یه اتفاق صحبت میکنه. داستان از زبان ماریا نقل میشه و بیشتر در مورد خودش و دو دختر خاله ش یوکو و تسوگومی هست. درسته سیر داستانی نداره ولی مدل تعریف کردن و توصیفات برای من در عین سادگی خیلی جذاب بودن. اتفاقاتی که میتونیم درکشون کنیم و احساسات ادم رو یه جاهایی قلقلک میده. یک فیلم هم از روی این رمان ساخته شده