یادداشت محمد فائزی فرد

        از کلیت کار و حال وهوای راوی خوشم اومد. راوی تونسته بود روایت رو از آن خودش کنه و طوری در اون محو شه که ردپای مشخصی نداشته باشه.
منتها چیز جدید یا زیادی بهمون اضافه نکرد. اصولا وقتی می‌شنویم که قراره خاطرات یکی از فرماندهان سپاه قدس رو بخونیم که در سوریه بوده و کتاب یک بار جمع شده و... انتظار داریم یک سری از معماها برامون باز شه. که خب اتفاقا در اون بخش سوریه خیلی چیز جدیدی حداقل دستگیر بنده نشد.
اما در بخش آفریقا و بوسنی موارد جالبی وجود داشت.
در کل فکر نکنم دیگه سمت تاریخ شفاهی برم. یا دست کم اگر هم برم به حرفای بقیه خیلی اعتماد نمی‌کنم. حتما بخشی از کتاب رو از یه جایی پیدا می‌کنم و قبل از خرید می‌خونم. :))