یادداشت پارسا نوروزی

        تنها سوال اینه، چرا این رمان اونطور که باید و شاید شناخته نشد؟!
درسته، من نمی‌تونم ادعا کنم تمامن این رمان رو درک کردم، دست گذاشتن روی راوی غیرقابل اعتماد ریسک بزرگیه. اما همین دلنشین کرده بود رمان رو. همین ساختار غیرخطی لعنتی.
بعضی ارتباط های داستان رو حقیقتن نفهمیدم، شاید در مطالعات بعدیم... اما کلیت کار بسیار زیبا بود و من رو شگفت زده کرد.
از لحاظ تکنیک های فنی این رمان بسیار قوی بود. محتوایی هم کمابیش.
اینکه بنظرم بناز، درخشش گذشته و اعمال و انتخابات پیشین یحیا بود در قبال نسیم. اینکه انسان نمی‌تونه از گذشته گریز بگیره. انسان همیشه جزوی از تصمیمات خودش است!!
کاش بیشتر خوانده می‌شد این رمانِ « آدم حسابی »...