یادداشت مهتاب تیموری

        رمان ایرانی جالبیه. شخصیت های خیلیییی زیادی داره طوری که ممکنه اول های کتاب واقعا گیج بشین ولی به مرور که داستان میره جلو کامل متوجه قضیه و نسبت ها میشین. این از این. ولی داستان خطی رو نمیخونین که از اول تا اخرش یه شخصیت اصلی و یک راوی ثابت داشته باشه. همینطوری که میره جلو، شخصیت محوری داستان متفاوت میشه. این روند داستان پردازی نمی دونم جز ویژگی های خوب داستان محسوب میشه یا ویژگی های بد اما نویسنده خوب از پسش بر اومده یعنی ممکن بود این تغییر راوی یک فاصله و گپی در روند داستان ایجاد کنه که خواننده خسته بشه اما در این کتاب اینطوری نیست. چیزی که تو قلم خانم کلهر من رو ازار میده، توجه خیلی زیادش به ماجراهای سیاسی و انقلابیه. توی رمان های دیگه این نویسنده هم این مسئله من رو ازار می داد.البته که فکر می کنم دیگه از ویژگی ها و امضای نویسنده است. سه چهارم پایانی کتاب رو یک نفس خوندم و لذت بردم.