یادداشت maryam torabi

        کتاب سرزمین پرتقال‌های غمگین کتاب دیگری از شهید ترور - غسان کنفانی - که خواندنش با اینکه حجم کمی دارد زمان زیادی برد.
این کتاب مجموعه‌ای از چندین داستان و نامه کوتاه و مفهومی است که هیچ ربطی بهم دیگر ندارند اما با اینحال تمامشان یک وجه مشترک دارند و آن چیزی نیست جز فلسطین.
حقیقتاً به اسم این کتاب در #کتاب سرنوشت فلسطین برخوردم و برای همین انتخاب کردم تا بخوانم ولی احساس می‌کنم نیاز دارم که یک بار دیگر این کتاب را درست‌تر و دقیق‌تر بخوانم چرا که با توجه به شناختی که از نویسنده پیدا کردم غسان کنفانی کمی پیچیده‌تر می‌نویسد و در عین حال که دارد مطلبی را برای شما بازگو می‌کند اما اصل مطلب را به کنایه به شما منتقل میکند (اشاره به داستان اول) ولی داستان‌هایی هم وجود دارد که پیچیدگی خاصی ندارند و همه آن چیزی را که می‌خواهد بگوید به سادگی نوشته (اشاره به نامه‌ای از رمله)
داستان‌های کتاب تکراری نیستند و این شاید نقطه قوت کتاب باشد اما پیچیدگی بیش از حد و گنگ بودن یک‌سری از مطالب باعث نزول امتیازدهی من شد و ای کاش نمیشد.

غسان کنفانی از آن دست نویسنده‌هایی است که با اینکه شهید شده است اما قلمش همچنان زنده و پویا در حال مبارزه با رژیم صهیونیستی‌ست و شاید این (از نظر من) مصداق آیه زنده بودن این شهید باشد.