یادداشت Soli

        از نظر داستان پردازی، شخصیت سازی و کلا از نظر فنی، این کتاب عالی بود. داستان خیلی خوب خواننده رو تا آخر با خودش می کشوند، به طوری که هر لحظه بیشتر کنجکاوش می کرد، به طوری که گاهی خواننده بخت برگشته به خود زنی و کندن موهاش رو می آورد،(مدیونید اگر فکر کنید خواننده مذکور من بودم!) چرا که شخصیت ها در بعضی مواقع یا عقلشون رو کاملا از دست می دادن، یا خودشون رو به حماقت می زدن.
صرف نظر از همه اینها، به نظرم نویسنده به کلی وجود یه خدای واحد رو زیر سوال برد. می دونم که الان ممکنه خیلی ها بهم حمله کنن که این فقط یه جهان خیالیه و نباید این طور درموردش حرف بزنی، اما به شخصه شدیدا مطمئنم که باید بشینم و درست و حسابی، قبل از شروع کردن جلد دوم بهش فکر کنم.
آیا خوندن چیزی که به چنین صراحتی توحید رو اکار می کنه، درسته؟