یادداشت رها

        یک پایان غافلگیر کننده مثل بیشتر کارهای اریک امانوئل اشمیت.واقعا از خوندن نوشته هاش لذت میبرم... اینکه هیچ وقت نمی تونی پایان کارهاش رو حدس بزنی اونا رو جذاب تر و خوندنی تر میکنه.
این کتاب داستانی از چهار دوست و به قول خودشون چهار تفنگدار هست که با هم پیمان دوستی ابدی بستن و حالا به حساس ترین دوره ی سنی خودشون یعنی دوران بلوغ پا گذاشتن...به دنیایی جدید با پیچیدگی ها و احساساتی سرکش که آنها رو تا مرز بین مرگ و زندگی به پیش میبره.
-----
پ.ن : بخش هایی از کتاب رو که  از نمایش نامه ژولیت نقل کرده بود خیلی دوست داشتم.... پس پیش به سوی یکی از شاهکارهای ادبیات جهان.

"بهتر است انسان بدون اینکه او را درک کنند از دنیا برود تا اینکه تمام زندگی اش را به توضیح افکار خود بپردازد"