یادداشت زینب محمدقلی‌زاد

        مرفین/نفرین
با اینکه پس از اتمام کتاب تا حد قابل توجهی آغشته به مرفین خواهید شد اما این کم حجم‌های تجربه‌ زیسته‌ی نویسنده را قدر بدانید همه‌ی احساسات که برای من ما قابل تجربه نیستند.
یک پاراگراف جالب هم دارد که می‌گوید:" از هر خش‌خشی وحشت می‌کنم، در زمان پرهیز از آدم‌ها متنفرم. از آن‌ها می‌ترسم. در زمان سرمستی همه‌شان را دوست دارم، اما تنهایی را ترجیح می‌دهم"
به نظر عاقبت هر اعتیادی همین باشد، اعتیاد به خوش‌بینی، اعتیاد به جهل کردن و...