یادداشت Emma

        چندین ماه بود که دنبال فرصتی بودم که این کتاب رو بخونم و بالاخره خوندمش! چیزی که بیش از همه توی کتاب تحت‌ تأثیرم قرار داد، تنهایی مطلق شخصیت اصلی بود. انگار در یک دنیای آخرالزمانی، تنها کسی بود که دنبال «معنا» می‌گشت، حتی اگر هیچ تضمینی برای پیدا کردنش نبود.
فضای کتاب فوق‌العاده مینیمال و تاریکه. خیلی چیزها گفته نمی‌شه؛ نه اینکه نویسنده فراموش کرده باشه، بلکه خواننده باید به دنبالش باشه. همین ابهام مداوم باعث می‌شه که خواننده یه سره کتاب رو بخونه.