یادداشت علی ریاضی

        متن کتاب از دو لحن مجزاشده تشکیل شده. ماجراهایی از قبل سفر امام حسین (ع) تا آخر کار روایت می‌شه و این روایت‌گری رو گفتارهایی - که با عنوان راوی در کتاب مشخص شده‌ن - بخش‌بخش می‌کنن که بیشتر عرفانی و شاعرانه‌ن. لحن راوی، همون لحنیه که از آوینی در مجموعه‌ی معروف روایت فتحش سراغ داریم: «... و کربلا را تو مپندار که شهری است در میان شهرها و نامی است در میان نام‌ها؛ نه، کربلا حرم حق است و ...»
شاید نشه این کتاب رو در هیچ زمینه‌ای جزء بهترین‌ کتاب‌های مربوط به امام حسین (ع) و واقعه‌ی عاشورا دونست ولی کتاب تامل برانگیزیه و با توجه به حجم اندکش و نوع روایتش، می‌تونه برای مخاطب‌های متفاوتی، جذاب و مفید باشه.