بعضی وقتها به کسانی که مهاجرت کردند فکر می‌کنم، با یک چمدان فقط می‌روند و حتما چیزهای باارزش شان که شاید بعضی هایشان برای دیگران مهم نباشد اما برای خودشان یک دنیا خاطره دارد، را با خود می‌برند...
چمدان ها معدن حرفهای ناگفته هستند، چیزهایی از جنس یک استکان شکسته.... مثل چمدان داستان....
