نامه‌ای است کوتاه به یک دوست قدیمی. هم توصیفات عرفانی‌ش دل آدم را می‌برد و هم چیزهایی که در مورد دوستیِ عمیقی که از بین رفته است می‌گوید، با خواندنش یاد دوست خودم افتادم، و دلم می‌خواست بروم مثل آوینی بهش بگویم:«ای کاش هنوز هم چیزی باقی مانده بود که من و تو را به هم پیوند دهد».
