یادداشت

        یه سوال خوب بین بحث ها مطرح میکنه:
میگه تویی که لباس هم اتاقی خودت رو حاضر نیستی بشوری و دوستش داشته باشی، چجوری میتونی نگران هدایتشون باشی؟
ما ها دوست داریم کاری که ما دوست داریم رو مردم انجام بدن. نه به خاطر اینکه اونها هدایت بشن.
اصن ما دوست داریم هدایتشون کنیم که کاری که ما دوست داریم انجام بدن...