یادداشت علیرضا فراهانی

        این‌گونه می‌نویسم که ایده‌های خوب و گاه جالبی برای فکر کردن می‌شه در مورد معضل فهم معنای زندگی پیدا کرد

نویسنده با توانایی آزموده شده، می تواند با زبان خیلی ساده مفاهیم عمیقی رو به جان مخاطب بنشاند
 
هدف از زندگی معنادار لزوما رسیدن به رضایت همیشگی نیست. ممکن است در زندگی معناداری به سر ببرید، اما اغلب روحیه‌ی بدی داشته باشید؛ درست همان‌طور که ممکن است دائما تفریحات ظاهری‌ داشته باشید، اما بیش‌تر زندگی‌تان بی‌معنی باشد.

این نویسنده، همواره از مخاطبانش می‌خواهد تا به دنبال معنای زندگی‌شان باشند چرا که زندگی بامعنی را به زندگی شاد نزدیک‌تر می‌داند اما این موضوع، همیشگی نیست و آگاهی، گاهی اوقات با رنج، لذت‌بخش‌تر می‌شود

شاید ۱۰ سال وقت صرف کنیم تا بفهمیم دوست داریم در چه زمینه ای حرفه ای شویم و شغلهای مختلف را امتحان کنیم ولی هرگز در مورد هیچ کدام از آنها به تصمیم درستی نرسیم، شک و بدبینی های والدین و دوستانمان را تحمل کنیم یا اینکه ممکن است روابط متعدد شکست خورده ای را پشت سر بگذاریم که آشفته و دل شکسته شویم اما هیچ یک از این تجربیات نباید بی معنا تلقی شوند

همه این سرگردانی ها و اکتشافات ممکن است با رشد و پیشرفت نهایی مان، ارتباط تنگاتنگی داشته باشند ما برای درک هویت شغلی خود به بحران های کاری نیاز داشتیم؛ برای درک عمیق قلبمان باید در عشق شکست را تجربه می کردیم. ما نمی توانیم با یک حرکت به جای مهمی برسیم باید خودمان را بابت اشتباهات گذشته و وحشت اولین پیش نویس هایمان ببخشیم

در مورد زندگی‌مان درست مثل یک نویسنده با انصاف فکر کنیم:
یک داستان نویس خوب میداند که برخلاف تصورات خاص همیشه عواملی در زندگیمان وجود دارند که موجب رخ دادن وقایع ناخوشایند میشوند. از آن جایی که ما به تنهایی نویسندگان پیروزیها و شکستهایمان نیستیم، بنابراین اگر همه تقصيرها و یا موفقیتها را به نام خودمان ثبت کنیم ناعادلانه و خودخواهانه میباشد. گاهی اوقات اتفاقات در اختیار و کنترل ما نیستند اقتصاد، خانواده، دولت، رقیبان بدشانسیها یا حوادث غیر مترقبه بنابراین نباید خودمان را مقصر همه مشکلات و اتفاقات ببینیم و به طور کامل بار آنها را به دوش خودمان بیندازیم.

داستان سرایان خوب، مهربان و دل رحم .اند آنها می دانند که در بسیاری از موارد اطلاعات مان محدود بود احمق ،نبودیم بلکه مانند همه انسانها اطلاعات ناقصی و سعی میکردیم جهان را با ذهن محدود و بسته خود تفسیر کنیم.